Belangrijk verhaal van meesterverteller Jacques Vriens over familie, vreugde, verdriet en voor jezelf opkomen.
‘Je vertelt het niet!’ zei ik tegen Joeri. ‘Dat doe ik wel!’ Met overdreven grote passen liep mijn broer door. Ik hield hem met moeite bij. ‘Doe nou niet zo eigenwijs, misschien komt het nog goed.’ We waren door het park op weg naar school. Het was herfst en de bladeren aan de bomen waren geel. De lucht was treurig grijs. Er dreigde regen en ik dacht: echt echtscheidingsweer.
De vader van Lara en Joeri roept onverwacht tijdens het zondagse toetje: ‘We gaan scheiden.’ De tweeling reageert heel verschillend. Lara probeert het te begrijpen, maar Joeri is woedend. Om de beurt vertellen ze over hun onzekerheid, verdriet, boosheid en angst.Ze willen niet kiezen, maar waar gaan ze straks wonen? Hoe moet het dan met hun verjaardag? En wie krijgt de poes? De scheiding lijkt steeds meer een vechtscheiding te worden, al doet iedereen zijn best dat te voorkomen. De emoties lopen hoog op, ook tussen Joeri en Lara. Hun thuis is hun thuis niet meer. Gelukkig hebben ze allebei veel gevoel voor humor en als het erop aankomt, helpen tweelingen elkaar altijd. Op school mogen ze alles even vergeten. Ze zitten in groep acht en dat is een bijzonder jaar. Maar als het echt helemaal uit de hand loopt, nemen Joeri en Lara het heft in eigen handen – en hoe!